Jedna ze znanych telewizyjnych fundacji promuje swoją działalność takim właśnie hasłem. Oczywiście co do zasady zgadzam się z tą tezą, pozostaje pewne „ale”.
Już blisko dwadzieścia lat zajmuję się działalnością społeczną i polityczną jednocześnie. Cały ten długi czas nierozerwalnie związany jest z bezinteresownym pomaganiem ludziom. Generalnie takie działanie daje dużą satysfakcję i poczucie spełnienia, gdyż taka jest rola osoby, która często wskazuje kierunki czy też inspiruje innych do działania. Często bywa i tak, że jednej i tej samej osobie pomaga się kilka razy, a i trafiają się osoby, którym pomóc nie sposób. I choć między jednymi i drugimi jest zasadnicza różnica, to często efekt bywa ten sam, czyli rozczarowanie ze strony oczekującej rozwiązania jego problemu. Jak to? -zapytacie. Ano tak to, że ci drudzy niezadowoleni są z wiadomych powodów, a ci pierwsi - szybko zapominają o wcześniejszej pomocy, okazując swój zawód faktem, że tym razem nie ma pożądanego efektu. Warto tu dodać, że często oczekiwania zdecydowanie przekraczają moje możliwości. Cóż począć w takiej beznadziejnej sytuacji? - zastanawiam się często, niejednokrotnie kładąc się spać z poczuciem bezsilności. Choć ludzie w takiej sytuacji boczą się na siebie, ja idę dalej, podejmując kolejne wyzwania w pełnej świadomości, że nie da się uszczęśliwić wszystkich.
Jest jeszcze jedna, specyficzna grupa osób, która co do zasady jawi się po stronie moich przeciwników i zwolenników obecnej władzy, co nie przeszkadza im wybrać mój numer telefonu w sytuacji kryzysowej. Nie będąc osobą małostkową i takim osobom staram się pomóc, mając świadomość, że jesteśmy tylko ludźmi i nigdy nie wiemy, co przyniesie życie.
Niestety, ostatnio wydarzyła się sytuacja, która i mnie zaskoczyła, choć zdarza się to rzadko. Mianowicie jedna z takich osób na zlecenie miejscowego Pinokia pojawiła się w studiu telewizyjnym w programie prowadzonym na żywo, by zaatakować mnie publicznie stekiem kłamstw i pomówień. Sam atak nie zrobił na mnie żadnego wrażenia, gdyż był czas przywyknąć, ale tupet oraz prymitywizm wzbudził mój podziw. Bezczelność jednostek nie jest mi dziwna, chamstwo i głupota również, ale można zwątpić w ludzkość, patrząc jak bardzo można się upodlić.
Życie płynie dalej, kłamstwa wcześniej czy później wyjdą na jaw, a jeden numer telefonu mniej zapisany na karcie pamięci mojego telefonu zrobi tylko miejsce dla innego. Być może będzie to numer osoby, która okazaną pomoc „poda dalej”
Władza odejdzie a Pan Mareczek dalej będzie biegał po Rynku krzycząc do każdego cześć/dzień dobry. 
